maandag 19 mei 2014

The war of the (holy) mothers



Volgens mij is de onderlinge strijd tussen moeders al zo oud als de weg naar Rome. Nu ik zelf mama ben, valt het me  alleen steeds meer op. Het is echter niets nieuws onder de zon want ik herinner me nog hoe mijn moeder vroeger verzuchtte dat mevrouw X of Y altijd maar deed alsof haar kinderen perfect waren. Of dat bijvoorbeeld de overbuurvrouw vooral druk was met hoe ze overkwam op de buitenwereld. Tegenwoordig is het door de opkomst van social media en ook blogs veel zichtbaarder. The war of the (holy) mothers goes global. 
Toen ik nog als docent op een middelbare school werkte en nog geen kinderen had, verbaasde ik me regelmatig over de houding van sommige ouders die ik sprak. Met name de moeders van die ouderparen konden minder goed opgaan met feedback. In hun ogen was hun Keesje of Pietje helemaal geweldig en als ik dat niet beaamde, lag dat aan mij. Best lastig als je als docent een realistische kijk moet schetsen van wat zich afspeelt in de schoolbanken. Ik heb mezelf zelfs regelmatig afgevraagd of we het überhaupt over hetzelfde kind hadden. Zo verschilde het beeld dat de ouders hadden van mijn onbevooroordeelde mening. Interessante materie, nietwaar?
Ik denk dat die verheerlijking van kinderen en het eigen moederschap veelal onbewust gaat bij veel dames. Is het immers niet zo dat het domweg de natuur is die ons influistert dat ons eigen vlees en bloed fantastisch is. Ik bedoel, ik vind Sam ook verschrikkelijk knap, lief en begaafd. Volkomen normaal lijkt me. Ik roep dat dan ook met regelmaat van de klok. Het stoort me echter soms wel dat bepaalde dames alleen maar verkondigen hoe geweldig hun kroost is en dat dat vooral hun verdienste is. Omdat zij zus en zo doen en dat de rest van de wereld dat vooral ook moet doen. Hiermee zadelen ze andere moeders op met het gevoel dat ze tekort schieten omdat bij hen niet alles perfect gaat. Ik ben hier niet zo gevoelig voor maar ik weet dat ik daarin de uitzondering op de regel ben. 
Waar ik soms de kriebels van krijg zijn mama's die te pas en te onpas anderen overstelpen met adviezen of nog erger, hun eigen opvoedmethodes. Ik vermoed dat we allemaal een aantal voorbeelden hiervan kunnen opnoemen zowel uit de offline als online wereld. Wat me voornamelijk stoort, is dat er in die gevallen geen rekening gehouden wordt met de onderlinge verschillen tussen kiddies. Hoe vaak ik al niet (ongevraagd) gehoord heb dat ik zus of zo moet doen met Sam. Pfff! En dat terwijl mijn kind een totaal ander type is dan de zoon of dochter van de betreffende mama. Wat voor het ene kind werkt, hoeft totaal niet te werken bij het andere kind. Dat is appels met peren vergelijken. Zelf probeer ik er altijd voor te waken dat wanneer ik over mini of onze opvoeding praat, ik het heel dichtbij mezelf houd. Lukt niet altijd omdat adviezen er soms ongemerkt uitfloepen maar ik probeer me er wel heel bewust van te zijn. 
Ik probeer altijd eerlijk te zijn over hoe ik als moeder ben. En dat levert soms bijzondere reacties op. Ik vertik het echter om bepaalde zaken anders voor te doen dan ze zijn omdat ik heus wel weet dat ik lang niet de enige ben die zo met dingen omgaat. Als ouders bewandelen vriendlief en ik de gulden middenweg. Tenminste, dat denk ik... We houden er geen extreme ideeën op na. Ik ben vooral van mening dat iedereen lekker zijn eigen ding moet doen. Het stuit me dus een beetje tegen de borst als er een bak aan commentaar komt op iets dat nu niet bepaald heel bijzonder of apart is. 
Ik betrap mezelf zeer regelmatig op de volgende gedachte: zou het moederschap niet een stuk minder ingewikkeld worden als mama's er onderling wat minder op gefocust zijn wie een perfecte moeder is en wie niet? De perfecte moeder bestaat namelijk helemaal niet. Al die andere mama's doen ook maar wat! Laten we gewoon nokken met dat schijnheilige gedoe en naar elkaar kijken zonder te oordelen. Het is prima om een goed-genoeg-moeder* te zijn en daar verdomd gelukkig van te worden. Ik houd intens veel van mijn kleine man en zal dat straks ook van nummer twee doen. En is liefde niet uiteindelijk waar het om draait om deze wereld? Make love, not war!

* Waarom ik bijvoorbeeld geen holy mother ben maar wel heel gelukkig:

- Sam is enorm lief maar luisteren doet hij alleen als hij er zin in heeft. 

- Ik vind het een enorm gedoe om Sam los mee te nemen in een winkel. Doe ik dus ook lekker niet. Ik kijk wel uit zeg! De makkelijkste weg is wat mij betreft gewoon kind omkopen met wat drinken of een doosje rozijnen om hem vervolgens in de wandelwagen te prakken. 

- Ik weiger om de hele dag 'nee' te zeggen en een hok vol ongezelligheid te hebben dus soms doe ik alsof ik iets niet gezien heb. 

- Sam loopt prima maar zit nog vaak in de buggy. Hij loopt continu weg en hij vindt het nog best fijn om tot rust te komen tijdens een wandeling. Kind blij, mama blij!

- Ik koop Sam regelmatig om met eten. Do I need to say more?

- Zoonlief mag van mij een gigantische klerezooi maken door al zijn speelgoed uit de kast te trekken. (Zo blijft hij tenminste van onze spullen af...)

- Wij ontbijten hier praktisch standaard voor de televisie. Mama is geen ochtendmens en gaat dat nooit worden ook. 

- Sam hoeft zijn bord niet leeg te eten. Al voordat hij ter wereld kwam, heb ik me voorgenomen geen drama te maken om eten. Wij bepalen wat zoonlief eet, hij hoeveel hij eet. 

- Ik kan me niet heel erg druk maken om slaapritmes aanleren of een vaste bedtijd.  Ik ga ook regelmatig de deur uit met Sam op momenten dat hij moet slapen. Omdat hij niet beter weet, slaapt hij buitengewoon goed onderweg. En als hij 's avonds naar bed moet en nog klaarwakker is, laat ik hem weleens opblijven. Ik weet namelijk dat naar bed brengen dan toch resulteert in een krijspartij. Wacht ik liever even tot hij moe is. De makkelijke weg? Misschien...

Volg mij nu ook op BloglovinInstagramFacebook en Pinterest.

21 opmerkingen:

  1. Hoe relaxter je als ouder in het leven staat en in de opvoeding, des te relaxter zal je kind zijn. Alle moeders doen het perfect als ze hun gevoel volgen. Tenzij je je kind slaat natuurlijk.. maar das een ander verhaal. Je doet het super als moeder, alleen al omdat je aanvoelt wat voor opvoeding Sam nodig heeft. Als iedereen blij is, dan werkt het toch! Liefs!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Grappig dat je dat zegt, ik doe inderdaad heel veel op gevoel.

      Verwijderen
  2. Iedereen moet gewoon lekker zijn eigen hart volgen wat betreft kids en als iemand alles nodig heeft is het fijn dat er mensen bedenken maar dat opdringerige pfff... Mijn twee schurken hebben enorm ritme nodig haha nathan heeft net 3 uur geslapen omdat we twee dagen van huis waren rond de middag, waardoor hij vanmorgen kei chagrijnig was XD maar elk kind is anders zoals je al zei :)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. De manier waarop staat me inderdaad vaak tegen. Ik sta absoluut open voor feedback of advies maar dan wel graag gebracht op een fijne manier zonder opgeheven vinger of minachting. Ieder kind is anders en ieder kind heeft een andere aanpak nodig. Denk dat je als ouder enkel kunt oordelen over je eigen kind.

      Verwijderen
  3. Bij bijna alle punten kan ik je de hand geven, ik heb een aantal "nee's" uitgekozen waarvan ik ook vind dat ze echt NEE zijn, en de rest... tja ligt aan de situatie... soms heb ik bewust oogkleppen op als ze lief zijn en ik ook even wat zelf aan het doen ben ;-) als er een puinhoop van komt, ben ik tenslotte toch echt degene die het weer op moet ruimen! (al gaat het opruimen steeds beter door de meiden zelf). Eten is hier af en toe wel een drama want als het op avondeten aan komt dan willen ze gewoon NIET eten maar wel moord en brand krijsen als ze uiteindelijk naar bed moeten en nog honger hebben en een boterham willen en die dus dan niet krijgen!!

    Ik probeer een hele goede moeder te zijn en de enige die ik er mee heb ben ik nl zelf! het enige dat ze nodig hebben is dat je er bent en naar ze luistert en knuffelt en van ze houdt, that's it!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Heel herkenbaar. Hier zijn ook een aantal dingen die echt niet mogen maar verder kan er vrij veel. Echt gevaarlijke situaties hebben we veelal opgelost door dingen weg te halen of te beveiligen omdat ik het echt niet zag zitten om continu te corrigeren. Sam zit net in zo'n fase dat hij best veel kan maar dat hij nog te jong is om hem echt het waarom van zaken uit te leggen. Tja, dan laat ik de strijd liever achterwege. Komt vanzelf goed. En het is precies zoals je zegt, een goede moeder proberen te zijn, is wat kids nodig hebben. Het hoeft niet perfect zolang je je best maar doet en van ze houdt.

      Verwijderen
  4. Heel goed. Ik heb wel het idee (en de hoop) dat er in bloggend moederland langzaamaan een trend ontstaat om eerlijker te zijn over het moederschap. Ook wat betreft het echte leven hebben we het zelf in de hand: wees eerlijk tegen je vriendinnen over de moeilijke dingen en als ze lef hebben zijn zij ook eerlijk. Het is toch te gek voor woorden als je zelfs tegenover de mensen die je het meest nastaan een leugen hoog probeert te houden... Wanneer ik weer eens iets niet doe zoals "het eigenlijk zou moeten" zeg ik vaak tegen mijn vriend: hoera, ik ben geen perfecte moeder! (naar de titel van een leuk boekje over dit onderwerp).
    In het echte leven krijg ik overigens behoorlijk vaak commentaar op hoe ik bepaalde dingen doe, omdat het niet de gangbare manier is. Lastig vind ik dat.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Adviezen geven mag, maar het ligt er ook aan hoe je het zegt of brengt. Genoeg moeders/ouders (maar voornamelijk moeders) zeggen 'zo moet het, zo hoort het'. Nee dat is dus grote onzin, zo werkt het voor jouw kind en zo kun je het dan ok het beste zeggen! Ik ben een nogal onzekere moeder, ik krijg graag bevestiging maar ik volg wel mijn gevoel.. Er ligt nu een heerlijk lief rustig kindje naast me op de loungebank buiten.. had ik haar in bed moeten leggen? Kan, maar ik koos er voor om haar lekker bij mij te laten liggen want dat voelt goed. En daar zal ik altijd naar luisteren!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. ik doe gewoon wat mijn gevoel me zegt! Ik heb respect voor andere moeders, maar als ik ergens ouders kinderen zie slaan of waar er tegen de kinderen wordt geroepen heb ik het soms wel moeilijk om niets te zeggen!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Slaan vind ik idd dan weer een uitzondering. Daar moet zeker iets van gezegd worden.

      Verwijderen
  7. Ja daarom vermijd ik ook zoveel mogelijk moeders haha. Maar, even eerlijk, ik vind het ook veel andersom. Dat je bijna alleen maar openbaar mag klagen over je kind, omdat wel positief praten direct opscheppen lijkt. Snap je wat ik bedoel te zeggen. Ik heb een keer iemand een rotgevoel gegeven omdat ik zo vol lof was over het ouderschap en mijn kindje en zij zich een slechte moeder zich hierdoor voelde. Terwijl het niet eens opscheppen was, maar ik gewoon blij was met mijn kindje. Uiteindelijk creeer je een gevoel zelf. Dat geeft iemand anders je niet. Dus als je als moeder een slecht gevoel krijgt door opschepwerk van andere moeders, zegt dit meer over jezelf dan over die andere moeders. Zo denk ik altijd maar. Ik ben trots op mijn kroost. En ze zijn heus niet perfect. Ik ook niet. Maar dat hoeft ook niet. Ik vind ons goed zo!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Bedoel dat toch net even anders. Ik doel meer op de onderlinge strijd tussen sommige moeders. Natuurlijk mag je zeggen dat je het allemaal leuk en goed vindt. Doe ik ook, absoluut! En dat gevoel creëer je even goed zelf. Gaat het me ook niet om verder. Het is meer het de eeuwenoude tendens dat het altijd beter, mooier of weet ik veel wat moet bij sommige mensen. Zou toch veel handiger zijn om zonder oordelen naar elkaars verschillende opvoedwijze te kijken op een gelijkwaardig niveau?

      Verwijderen
  8. Doe gewoon waar jij je goed bij voelt. Dat is het allerbelangrijkste. Voor een ander doe je het toch nog zo als zij het zouden doen. Puur omdat iedereen zijn eigen ideeën en normen en waarden heeft. Dus praat positief als je trots bent dat mag, maar doe het niet om je eigen tekortkomingen en onzekerheden te verdoezelen. En ben je onzeker of heb je het even gehad dan mag je dat ook melden. Hopelijk vind je dan een luisterend oor en krijg je gevraagd advies.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Tja, niet veel toe te voegen aan de andere commenters en jouw stukje :-) Hier is het opvoeden nu echt wel begonnen, en ik merk dat ik bepaalde dingen gewoon echt niet wil en daar ook heel streng in ben. Maar iedereen legt andere accenten en dat is maar goed ook want elk kind is anders. Laten we stoppen met elkaar te bekritiseren maar helpen waar kan. Girls gotta stick together, toch?!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Advies geven is goed maar het opdringen zeker niet. Het kan maar net anders werken bij jou kind. Ik ben niet zo beinvloedbaar op wat een ander vind, vriendlief daarin tegen iets meer en komt dan weer eens thuis met allemaal adviezen van moeder collegas, vooral aan het begin. Gelukkig komt hij er dan vaak achter dat de dingen net anders lopen en het niet altijd werkt . Je gevoel volgen is het beste en mee gaan met je kind. Zo loopt alles stukken relaxer en is iedereen (meestal) tevreden.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Zo irritant dat goed bedoelde advies, waar je vaak helemaal niet op zit te wachten. Ik heb dan geen kinderen, maar voor bijv. mijn rugproblemen krijg ik ze dagelijks. Want bij hun werkte dit en dit zo goed.. ach joh rot op denk ik dan, ieder lichaam zit anders in elkaar. En inderdaad als iedereen nu gewoon zijn eigen ding doet, bij de ene werkt deze en deze opvoeding wel en bij de ander niet.. Waarom? omdat we allemaal mensen zijn, ieder is zijn eigen persoontje. Er is dus geen perfecte weg..

    BeantwoordenVerwijderen
  12. o'jaaaaaaa
    mijn kind is het beste, nee daar heb ik niets mee...
    Toch zijn mijn jongens de leukste, duhhhhh...
    het heeft bij mij ook even geduurd voor ik echt open over Jayden zijn problemen kon praten, maar ik hoef mij niet te schamen, en hij is nog steeds een leuke jongen....

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Heel herkenbaar. Iedereen zou zijn eigen weg moeten volgen, lijkt mij de beste weg. Elk kindje is anders. Wat voor de één werkt hoeft niet voor een ander te werken. En daarbij heeft elk gezin zijn eigen ritmes en gebruiken. Doe waar jij je zelf goed bij voelt.

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Volgens mij zijn alle moeders perfect voor hun kind (eren). Ik bedoel, vraag maar eens een willekeurig kind of hij/zij een andere moeder zou willen....

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Mijn peuter weigert zijn avondeten als hij maar iets ziet wat op groente lijkt. Dat betekent dat mama een filmpje op de tv of ipad opzet waar hij blij van wordt en undercover probeert eten naar binnen te schuiven zonder dat hij het doorheeft...pedagogisch verantwoord? niet echt. maar het werkt wel!

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Wat een verademend stukje om te lezen. Grappig die regeltjes onderaan, de enige waar wij wel strikt in zijn is bedtijd, ik geef toe dat ik dan gewoon geen zin meer heb in de kinderen rond me heen. Nog even paar uurtjes papa en mama tijd.

    BeantwoordenVerwijderen

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...